
Σε έναν κόσμο που προωθεί την ατομικότητα και τον ανταγωνισμό, η έννοια της κοινότητας μοιάζει σχεδόν ριζοσπαστική. Κι όμως, ποτέ άλλοτε δεν τη χρειαζόμασταν τόσο.
Η κοινότητα δεν είναι απλώς μια ομάδα ανθρώπων. Είναι η αίσθηση ότι ανήκεις. Ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε καταλαβαίνουν χωρίς εξηγήσεις. Που θα γιορτάσουν τη χαρά σου και θα σταθούν στη σιωπή του πόνου σου. Είναι εκείνοι που σε ωθούν να γίνεις καλύτερος, όχι γιατί το απαιτούν, αλλά γιατί σου θυμίζουν ποιος είσαι όταν ξεχνάς.
Κάθε δημιουργός, καλλιτέχνης, ονειροπόλος ή ελεύθερο πνεύμα χρειάζεται μια τέτοια αγκαλιά. Γιατί το ταξίδι της δημιουργίας, όσο μαγικό κι αν είναι, έχει μοναχικά μονοπάτια. Και τότε είναι που μια κοινότητα γίνεται φως, κατεύθυνση και καθρέφτης.
Το να ανήκεις δεν σημαίνει να χάνεις την ατομικότητά σου. Σημαίνει να την προσφέρεις, να τη μοιράζεσαι. Κάθε σου επιτυχία γίνεται γιορτή όλων. Κάθε αποτυχία, κοινή μάθηση.
Δεν χρειάζεται να περιμένεις μια “μεγάλη” κοινότητα. Ξεκίνα από τον άνθρωπο δίπλα σου. Άκου. Στήριξε. Μοιράσου. Γιατί στο τέλος της ημέρας, η αληθινή επιτυχία μετριέται σε σχέσεις, όχι σε αριθμούς.